آئینه پـرواز - آئینــه اشعاری از ف.شـیدا

زنــدگی یه کوره راهــه

که بایــد ازش گذر  کرد

  واسه ی  یه   لحظه خنده

  عمری رو باید هدر کرد

 تــوی کوره    راه ء هستی

 پیچ و خم یکی دو تا نیست

  دلـــه بیـــچاره رو بــاید

  آشنــا با صد خطر  کرد 

 سـروده :  فـرزانه شـیدا

 دیده  سوزنده     در  آتش  غم

 چشمء آیئنه هم ،  سوز غم بود

 در کنار   نگه   قطره   اشکی

 کاو بخاری شد و برغم  افزود

 ای تو   آیئنه های      صداقت

رنگ غم را ز چشمم برون کن

 سوزش    سینه  را   از نگاهم

 کم کن و عشق او را فزون کن

 من هنوز از غباری که در آن

 گمره   و   سرگریبان  عــشقم

راه   دیــگر      نـدیدم   بدنـیا

 هر کجا رفـته  وهرچه  گشـتم

 غــیر آئین عــشق  و   محبت

 رسم   و راه   دگر   را  ندانم

 یاورم   باش و گو چاره راهی

 تا که   دل  را  بجــایی رسانم

 ای تو   آیـئنه های    صداقـت

  در نـگاهم   تو دیدی غـمم را

 بوده ای در کنارم در این عشق

 دیده ای غـــصه های شـــبم را

 شاهد عـــشق من بودی و مــن

 دفــتر   شاعــری  را  گـشودم

 گریه ام   با تو   و دفترم   بود

 عاشــقی مـست  وآشــفته  بودم

 حال  خود   را ندیدم     بجایی

 جز که کردم نـگه در نگاهــت

 با دلم     گفــته ای    صادقانه

عاشـــقی بوده تنــها گنـاهــــت!!!!!

 گفته ای  روح ءخود را   مبازی

 بّه   که   یابی   ره  دیگـری  را

  ورنه از زندگی  خوش   نبینی

  گر   بمانی    به    امــیدء فردا

  آری ای  آیــنه  حق  چو گویی

  مــیروم     راه     دیگر   بیابم

 از همه  عاشـقی  قـلب ســوزان

  اشک و غم  بوده  تنــها جـوابم

                   سرودهء فــرزانـه شــیدا

                                                             

سخنان بزرگان

سخنان بزرگان

وقتی ارتباط عاشقانه ات به انتها میرسد ،

 فقط به سادگی بگو«همه اش تقصیر من بود .

(جکسون براون)

آنکسی که از رنج زندگی بترسد ، از ترس در رنج خواهد بود .

(چینی)

وقتی نانوا نان را با دقت و وسواس می پزد و به دست مشتری میدهد ،

خدا با او در کنار تنور ایستاده است .

(کریستیان بوبن)

اگر قرار است برای چیزی زندگی خود را خرج کنیم ،

 بهتر آن است که آنرا خرج لطافت یک لبخند و یا نوازشی عاشقانه کنیم .

(شکسپیر)

استعداد در فضای آرام رشد میکند و

 شخصیت در جریان کامل زندگی .

(گوته)

بیش از هر چیز نخست بدان که چه میخواهی .

(فوخ)

بردن ، همه چیز نیست ، اما تلاش برای بردن چرا .

(لومباردی)

اگر خاموش بنشینی تا دیگران به سخنت آورند ،

بهتر از آنست که سخن بگویی و خاموشت کنند.

(سقراط)

عادتمند کسی است که به مشکلات و مصائب زندگی لبخند بزند .

(شکسپیر)

از استثنائـات است که کسی را بـه خاطر آنچه که هست دوست بدارند .

اکثر آدمها چیزی را در دیگران دوست دارند که خود به آنها امانت می دهند :

خودشان را ، تفسیر و برداشت خودشان را از او ..............

گوته

سخنان بزرگان و حکیمان

نیچه : غم خودش ما را پیدا می کند باید دنبال شادیها گشت.

مارسل پروست : شادی زمان و مکان نمی خواهد کافی است دل بخواهد.

 هوارد فاست : بزرگترین شادی تولد است و بزرگترین غمها مرگ.

ساموئل امایلز:عشق و سختی بهترین وسیله آزمایش زندگی زناشویی است.

بتهوون : بهترین لحظات زندگی من لحظاتی بود که در خواب گذراندم.

گوته : عشق، افسر زندگی و سعادت جاودانی است.

رومن رولان : دوستی که شما را درک می کند، شما را می سازد.

کریستوفرمورلی : موفقیت تنها یک چیز است این که : زندگی را به دلخواه خود بگذرانید.

آنتوان چخوف : انسان همان چیزی است که خود باور دارد.

ارد بزرگ : در پشت هیچ در بسته ای ننشینید تا روزی باز شود ،  در دیگری را جستجو کنید و اگر نیافتید همان در را بشکنید.

آنتونی رابینز : زندگی خود را بصورت شاهکاری بی همتا در آورید.

آلبرت انیشتین : در سقوط افراد در چاه عشق، قانون جاذبه تقصیری ندارد.

اُرد بزرگ : آنکه نصیحت پذیر نیست در حال سقوط در چاله ضعف و زبونی است.

آه از آن روز.... سروده ای از فرزانه شیدا

آه  از  آنروز     که   قلبم   لرزید

مثل  آن سنگ  که  افتاد  در آب

کوه ء عشقی   بدرون   پر  آتش

شد   بدریای   دل  ء من    پرتاب

روحم از آتش د ل  سوزان   شد

دلم  از شور و شرء عشق  کباب

گیج از  آن جام ء پر از  باده   مهر

مست چون گرمی پرشور شراب

بی خبر از خود واز هرچه که بود

باتو  در   عالم  ء بیداری   و خواب

بر   سبکبال  پر ء عشق    سوار

باتو از  عشق  و  محبت  سیراب

با تو   جویندهء   هستی و   امید

با تو پیدا  شده  و   هستی  یاب

آن نگاهت به زبان گوئی  عشق

بر همه پرسش من بود   جواب

زندگی  باتو  مرا شور  و  نشاط

بی تو بیروح تر از عکس به قاب

بی خبر  از غم   دوری  و فراق

بی خبر زآنکه همه بوده سراب

هجر   تو   آمد   و   ویرانم   کرد

دلشکستم به سهولت  چو  حباب

رفتی از خانه دل بی منو   عشق

رفتی از دیده من   همچو  شهاب

بی تو   در  خانه ء اندوه  و  فراق

من فقط  ماندم  و اندوه  و  عذاب

آمدی   دیر    و  شتابان     رفتی

دل فنا کردی و رفتی  به  شتاب

باتو دل    خانهء    گلهای    امید

بی تو یک کلبه ء محزون و خراب

دل  هجران زد   ...  بیمارء  فراق

در  طپش های   مداوم  بی تاب

همچنان دیده  بدر  دوخت   نگاه

کرده  هر ثانیه  را  بی تو  حساب

به سراپا ..به هر آن ثانیه سوخت 

همچو پیری شده در  اوج  شباب

بیش از این قدرت من نیست  بیا

تو  اسیر قفس  خود   را    دریاب

 سروده فـرزانه شـیدا (سال 1363)