آئینه پـرواز - آئینــه اشعاری از ف.شـیدا

 

زنــدگی یه کوره راهــه

که بایــد ازش گذر  کرد

  واسه ی  یه   لحظه خنده

  عمری رو باید هدر کرد

 تــوی کوره    راه ء هستی

 پیچ و خم یکی دو تا نیست

  دلـــه بیـــچاره رو بــاید

  آشنــا با صد خطر  کرد 

 سـروده :  فـرزانه شـیدا

 

 دیده  سوزنده     در  آتش  غم

 

 چشمء آیئنه هم ،  سوز غم بود

 

 در کنار   نگه   قطره   اشکی

 

 کاو بخاری شد و برغم  افزود

 

 ای تو   آیئنه های      صداقت

 

رنگ غم را ز چشمم برون کن

 

 سوزش    سینه  را   از نگاهم

 

 کم کن و عشق او را فزون کن

 

 من هنوز از غباری که در آن

 

 گمره   و   سرگریبان  عــشقم

 

راه   دیــگر      نـدیدم   بدنـیا

 

 هر کجا رفـته  وهرچه  گشـتم

 

 غــیر آئین عــشق  و   محبت

 

 رسم   و راه   دگر   را  ندانم

 

 یاورم   باش و گو چاره راهی

 

 تا که   دل  را  بجــایی رسانم

 

 ای تو   آیـئنه های    صداقـت

 

  در نـگاهم   تو دیدی غـمم را

 

 بوده ای در کنارم در این عشق

 

 دیده ای غـــصه های شـــبم را

 

 شاهد عـــشق من بودی و مــن

 

 دفــتر   شاعــری  را  گـشودم

 

 گریه ام   با تو   و دفترم   بود

 

 عاشــقی مـست  وآشــفته  بودم

 

 حال  خود   را ندیدم     بجایی

 

 جز که کردم نـگه در نگاهــت

 

 با دلم     گفــته ای    صادقانه

 

عاشـــقی بوده تنــها گنـاهــــت!!!!!

 

 گفته ای  روح ءخود را   مبازی

 

 بّه   که   یابی   ره  دیگـری  را

 

  ورنه از زندگی  خوش   نبینی

 

  گر   بمانی    به    امــیدء فردا

 

  آری ای  آیــنه  حق  چو گویی

 

  مــیروم     راه     دیگر   بیابم

 

 از همه  عاشـقی  قـلب ســوزان

 

  اشک و غم  بوده  تنــها جـوابم

 

                   سرودهء فــرزانـه شــیدا

 

   

                                                             

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد