بیرون از خود به قلم جستجوگر(فرزانه شیدا)
شعر و ادبیات -شاعرانه هابیرون از خود به قلم جستجوگر(فرزانه شیدا)
شعر و ادبیات -شاعرانه هاخداحافظ /شعری از فرزانه شیدا
خداحافظ
دیروز که آرام آرام
در کناره حاشیه زندگی
راه می سپردم
دلـخسـته از رفـتن
دلشـکسـته از بـودن
و...آمــدی
آه آمــدی آنگاه که مـیدانسـتم
رهگذری بیش نـخواهی بود
و تــو آمـدی
گام در گام ...پـابـپای من
در
جــاده ای که انتــهایـش آبــی بــود
چــسبیده به آســمان
نزدیــک به خــدا !!!
دستـهایـت را مـی فــشردم
وقــلبم فـــشرده مـی شد
در مــحبت تو... عـــشق تـو
وآه ....اما
چــه زود گـذشــت
آری چــه زود ...از آمدن
... تا رفتــن تــو..تا تــنهائـی من
تـاغــم...تا انــدوه!!!
چه آســان ســـپری شــد
و امــا چه تلــخ رســید
آنــدم که بنــاگاه دیــدم
دوراهی را ...
وتــو ایســتادی...ومــن ایســتادم
نگاهــم کردی ...نگاهــت کردم
دلــم فــشرده شــد
دلــم رنـجـید
درد در مـــیانه دلــم
لــرز در پشــتم...
وآه.... غــم در درونــم
آه کشیــد...
و آه کــشیدم!!!
نـاامــیدی در نـــگاهم
لبــخندی دوبـاره زد
اشــک بـیاری دلــم شــتافت
اما نباریــد... آه ....نباریــد
وبه بُغضی بَــسـنده کرد
غــم نوازشــم کــرد
روحــم اما...درهم شـــکست
شـــکست ....چون دلــم.... آری...چون دلــم!!
آه کــه توســـرانجـام
دســتهایم را رهــا کردی
قــلبم را نیز...عــشقم را هـم
وآنــچه برجای مـانـده بـود
هـــیچ نبــود
جز جــاده ای چــسبیده به آسمان آبــی
نمیدانــم... آیا نزدیــک به خــدا ؟؟؟
کــه میـدانم خــدا
دردم را نمیــخواهــد!!!
لطـف بــنده ء اوســت
اندوهــی در دلـــی!!!
و اما جــاده
جـاده ای که دیــروز
بی تو نـیز رفـــته بودم
بــی تــو نـیز.. باز خواهم رفــت!!
تو امــا
....آرام رفــتی ...آرام ....
هــر لحظه... بیشتـر وبیشتــر
در دوراهـــی ء جادهء جدائی از من
...ازمن ..آری... جدائی ازمنــودل
واین خــود خــواســـتی ....
آری ایــن خــود خــواســتی
نه مــن ... نه هـرگــز مــن!!!!
آه کــه چــه همــراهیــت را
...عــشـقت را...تــرا
باور کــرده بــودم!!!
آری... باورت کــرده بــودم!!!
امــا...امــا
بنــاگاه ... بیــادم آمــد...آه...
کــه وای بــر مــن
تو همان رهگذری ...رهــگــذر
رهــگذری که مـــیدانـــستم
آری مـــیدانـــستم
خــواهد گــذشت بی مــن
خــواهد رفــت تــنها
خــواهم رفــت بـاز بیــگانه با هــمه
به تـنهائـی در جـاده ای که انتـهایــش
چـــسبیده بود بـه آسمان آبــی !!!
باشـــد!!!... باشـــد!!!
پــس خــداحـافـظ
عــشق مــن
خدا یــارت محــبوب من
همــیشه وهمــیشه به هــمراهــت
معبــود من
خــوش آمــدی ... خــوش نیــز بــرو
که اگــر دیــروز
جــاده ای را رفــتم .. بادل بود
امروز مــیروم امـا بــی دل
تــنها
دلــشکســته تر ازبــودن
خــستــه تر از مـانــدن
دلـــگیر تـر ازبـاز هــم رفــتــن!!
می روم آری ...
با یار همیشگی ام...ناامیدی!!!
آه...
آه ...خــدایم کـــجاســت
خـــدایم کــو؟!
مـرا چه شـــد...تـرا چه شـــد
مــا را چــه شـــد
نمی باید اینــگونه می شــد
کـه شــد ...امــا شــد
افسـوس کـه شــد
ومــن ...آه...
چــقدر میــخواســتم ترا
چقدر عـاشـــقت بـودم
و چقــدر شسکتــم... چقــدر...
... آه....
اکنون بـــرو
هـمسفر نیـــمه های راهء من
خداحافظ عــزیـزتـرین مــحبوب من
قــلـبم را بــردار وبــبر
قــلـبم را ...دلــم را!!!
بــی دل نیــز
زنــدگی خــواهد گــذشت
بی دل نــیز زنــدگی میــگذرد!!!
میــگذرد...آری... میـــگذرد
خــداحـافـظ...خــداحـافـظ
محبوب من
خــدا به هــمراهــت باد...
خــداوند یـارت باد
شـــکسته ام را نیــز ...مــن
باخــود میبــرم...مـن!!!
خــدانـــگهدارت باد
و تا همیــشه همـراهــت
که قلـــبم را شــکســتی...
آری شـــکســتی !!!
یادت اما... تا ابــد
درروحــم جاریـــست
تا ابــد!!!!
شعـراز : فرزانه شیدا
پنجشنبه ۱۰آبانماه ۱۳۶۸
ترجمه:
همراه باآنکه میگویم خداحافظ
شروع تازه ترابسوی موفـقــیت
در همهء آنچه در زندگی انجام میدهی
آرزو منــدم.
(قسمتم یعنی خود من)!!!ف.شیدا
هـــر چــه بــودم... هـرچـه دیــدم
هــر چــه را در ره کــشـیدم
از هــر آن جــائی گـذشتـــم
بـا هــر آن فــردی نشــستـم
گــر رهــــی ... بر مـــن نبــــوده
یـا کــه شـــد ... راهی گــشوده
گــــر کـه رفـــتم راه غــم را
گـــــه به جمعی ... گـاه تنــها
!!!
از خـــود‌ه ء مــن بــوده بـرمــن
از مــن مــن ؛ بــــوده بـــرمــن!!!
زنــــــــدگی جــرمــی نـــدارد
تـا بــه دل رنــجـــی گـــــذارد!!!
دل بــه هـــر راهـــی کـــه رفــته
شـــوق آن ازمـــن گـــــرفــته!!!
هــر چــه بــوده ... بـــوده ازمـــن
هــر چــه بــوده ... بـــوده ازمـــن
گــر به غـــمها رهــــــسپارم
شـــــکوه ای از کـــس نـــدارم
آخــــر ایـــن انـــدیــشه ء مــن
بــوده چــون آیئـــــنه مـــن!!!
(قــسمـتم ) یعنــی خـــودء مــن!!!
(قــسمـتم ) یعنــی خـــود ء مــن!!!
از فــرزانه شــیدا
۱۶ شهریور ۱۳۸۶
سایت آشیانه شعر ف.شیدا
آشیانه شعر( دمی باتووو) ف.شیدا
ابوالقاسم عارف قزوینی
درگذشت عارف قزوینی/1 بهمن 1312
شب 28 ذی حجه سال 1333 قمری است .
اولین کنسرت خود را که اولین کنسرت موسیقی ایران
هم هست
در ساختمان ، تئاتر باقرف ، تهران برگزار می کند.
این کنسرت سر و صدای زیادی به پا می کند.
دراین کنسرت ، عارف خطاب به مجلس شورامی خواند:
خراب مملکت از دست دزد خانگی است
ز دست غیر چه نالم که هر چه هست از ماست
عارف قزوینی، هم شعر می گفت، هم صوت داوودی ای داشت
و هم سر ازساز و موسیقی در می آورد.
اوایل عمر که هنوز در قزوین بود و بعد ها که به تهران امد،
چندان کاری به کار سیاست نداشت،
تا اینکه با حیدرخان عمواوغلی که از مشروطه خواهان
تبریزبود،اشنا شد.
همین شد که ازان به بعد، بسیاری از تصنیف های ماندگارش
به آزادیخواهان و اوضاع سیاسی ایران
مربوط می شد.
عارف تصنیف های فراوانی را برای مشروطه خواهان
سرود.وقتی که بالاخره مجلس دوم تشکیل شد ،
عارف تصنیف
،،هنگام می و فصل گل و گشت چمن شد
دربهاری تهی از زاغ و زغن شد،،.
را سرود ،
چند سال بعد، زمانی که کلنل پسیلن
در خراسان استقلال کرد،عارف هم به مشهد رفت
و در همان دوران ، به حمایت از پسیان،
در مشهد کنسرت برگزار می کرد.
اما کمی بعد قیام کلنل با خیانت یارانش نا تمام ماند.
عارف تصنیف
گریه کن که گر سیل خون گری ثمر ندارد
ناله ای که ناید ز نای دل اثر ندارد
را برای کلنل سرود
.پس از مرگ کلنل ، مدتی عارف دچار ناراحتی روحی
شده بود
و برای بهبودی به بغداد پیش یکی از دوستان اش رفت.
چند وقت بعد، باز همه چیز چرخید
و رضاخان سردار سپه، ندای جمهوری سر داد .
اوایل حرف و ادعای جمهوریخواهی رضا خان،
عارف را طرفدار او کرد اما کمی بعد که پرده ها افتاد
و جمهوری که به بدترین نوع سلطنت تبدیل شد،
عارف پشیمان ازقبل،
تصنیف هایی علیه رضاخان ساخت و خواند .
مدتی نگذشته بود که عارف به یکی از روستاهای
همدان رفت یا تبعید شد و
تا اخر عمرش در نهایت فقر و نداری
در آنجا ماند.
بعد از فوت عارف،
دوستان اش او را در کنار مقبره ابن سینا
دفن کردند .
تا بعد در جایی مناسب برای اوآرامگاهی بسازند،
آرامگاهی که هیچ وقت ساخته نشد.
روحش شاد باد
با تشکر ازحسنا مرادی
منبع: تسلیم الله عشق
http://mosi-64.persianblog.ir/
