دفــتر شــعر(دلشکسته*)
دفــتر شعر چــو کنجی بنــهادم چه سود
جـز همین دفتر من ، کس بدلم یار نبود!!!
می گـشایم به دگر بار، همان دفــتر را
تا گــشاید دل ء افسرده و غمگین مرا
آه... ای دفترء شـعری که بدل هـمرازی
تو فقط با دل ء افسرده ء من می سازی
زندگانی همه غـــمهای مرا دامن زد
رنگ ء افـسردگی و غـم بدل و بر تن زد
سـینه آرامگهی شد ز همه عشق و امید
وه که عالم به کجا پایء منء خـسته کـشید
در شب ء غـــمزده ، بیدارم و همراه نـسیم
اشک بر دیده وآ لوده به غــمهای عظـیم
روح من بال گــشود و پی ء گمگشته خویش
رفـته هر سو به تن ء خـسته وبا قــلب پریش
عاقــبت دید که او رفته وغمها باقی ست
آنکه برما همه کــس بود ، دگر اینجا نیــست!!
بعد او ، رود ء غـــم ء ســینه بدریا پیوســت
وه که کـــوتاه شــد از دامن او، ما را دســت!
آن ســـفر کرده چه دوراست وچه دســتم کــوتاه
باز تنـــها شده ام با غم و با غصــه و آه
بعد او خــانهء دل ، گشته ، چو ویرانه سرا
خـــود ندانــم به کجا میرود این دل! بخــدا!!!
خــسته ام بسکه بدل گفته ام از او بگـــذر
گـــریه ها کـــرده بـه غــم گفــــت :
(( بین مـــرگ مــــرا*))!!!
جمعه فروردین ماه
فــرزانه شــیدا
۵ فروردین ماه ۱۳۶۷
بازنویسی۱۳۸۶