%202004.jpg)
دلـم گـرفـــته از آن روز گـارغـــمناکی
کــه شــد بدســت ســتم ، جــاودان گَلــی پرپر
دلــم گــرفـته ازآن دشـت ء خون ء غمباری
دلــم گرفــته از آن نالــه های خونـباری
که آمــده بر لــب زخـون و هر پیــکر
به کربلای خدا... یاربــآ، چــه ها بگذشــت
به دشـــت شــــهیدان ، بدســت هــر کافـــــر
چــگونه بــغض غــمم را فرو دهم یارب
که آنزمان به مـــسلمان ، چه آمــده بر ســر
چگونه اشــک دلـمم را فـرو خـورم یارب
بیاد مَــسلم و طـفلان بیــگناه و* آن هــمـسر
چـگونـه ز خـاطـــر بـرم غـــم آنــروز
که شــد به عـالـم ظــلّمی ، حســـین مـن پـرپـر
به ســـینه خـون خورد این دل، ز ِ یاد آن ایّام
چـنین ســتمی را چه سـان کـنم بـاور ؟!
خـــدای عـالـم و آدم گــواه ایـن امـر اسـت
نـبوده کــسی ا ز حــــسین ما برتـر
به ســـرزمین ستــم ، خــون او روان شد و باز
نـــشد به ظـلم جــهان ، کُــفر این بــشر کمـتر
حدیث ء خون وشــهادت ، حدیث ء رویا نیست
دریـغ و درد که حـــتی ، نــشد جــهان بـهتر
هـــنوز ظلم و ســـتم در جهان ما باقــیست
هـــنوز تــیغ ء شــهادت بدســت هــر کافـر
فــرزانه شـــیدا
