آه  از  آنروز     که   قلبم   لرزید

مثل  آن سنگ  که  افتاد  در آب

کوه ء عشقی   بدرون   پر  آتش

شد   بدریای   دل  ء من    پرتاب

روحم از آتش د ل  سوزان   شد

دلم  از شور و شرء عشق  کباب

گیج از  آن جام ء پر از  باده   مهر

مست چون گرمی پرشور شراب

بی خبر از خود واز هرچه که بود

باتو  در   عالم  ء بیداری   و خواب

بر   سبکبال  پر ء عشق    سوار

باتو از  عشق  و  محبت  سیراب

با تو   جویندهء   هستی و   امید

با تو پیدا  شده  و   هستی  یاب

آن نگاهت به زبان گوئی  عشق

بر همه پرسش من بود   جواب

زندگی  باتو  مرا شور  و  نشاط

بی تو بیروح تر از عکس به قاب

بی خبر  از غم   دوری  و فراق

بی خبر زآنکه همه بوده سراب

هجر   تو   آمد   و   ویرانم   کرد

دلشکستم به سهولت  چو  حباب

رفتی از خانه دل بی منو   عشق

رفتی از دیده من   همچو  شهاب

بی تو   در  خانه ء اندوه  و  فراق

من فقط  ماندم  و اندوه  و  عذاب

آمدی   دیر    و  شتابان     رفتی

دل فنا کردی و رفتی  به  شتاب