آب رونده (رود جاری) شعری از فرزانه شیدا
Ofu Beach

آب رونده   (رود جاری)

بمــن ...  گـــفتا ...  کـسی... در  بــــیقراری

اگـــر... دردی...   درون...   ســـینــه  داری

مــــگو راز... دل خـــو د  را  به  هــ کـس

بــرو  تنــــها.... بــــگو...   بر آب  جــاری

بخــــنده گفـــتمش :       یارا ....    کــجائی

به بیـــداری .... چــنین ..صـحبت  نــمائی؟!

تو پنــداری.. که درمــانــم... به آب است؟!

ولـــی زیـــن ره ...نــبرده.. کــس  بـجائی

بــمـــن گفــــــتا:  ...  بلی ...  آب رونـــده

مـــکن بر پـــند مـن ...... اینــگونه  خـــنده

 کــه  پنـــدم  را .. .اگــر...  اجــرا نـــمائی

 ســبک   گـــردد.دلـــت  هـمچون   پــرنده

 تـو  اکنـــون   راز  حــرفــم را    نـــدانـی

چــــو  تـو...  نا پـخــته و خــام و جـوانـی

ولـی چــون ..عـــمر تو گــیرد....فــزونی

به حـرفــم ... مـیرسی...روزی .. زمـانی!

 چــنین گـفت و شــد از..این دیـده.  پنــهان

بــهاری  رفـت و.. شـد... ســوز  زمـستان

زمانی رفــت و نــوروزی ... دگــر شـــد

ولـی من .. هـــمچنان ..  سر در گــــریبان

چنان شــد..  این دله  ســرگـشته  بــی تاب

که  افــتادم  مــن ا  ز.. آرامــش و  خـواب

چـــو در  نـــزدم .. نـدیـــدم .. . هـــمزبانی

نــــگاهم ..  ناگــهان ... افـــتاد ...   بــرآب

نــــشستم  ..  بر  لــــبه  ....   آب رونــــده

 بدرد..  ســــینـه ای    ..  زار و  کـــشنـده

 بدو گـفتم    ز  انـــدوه دل  ....    خـویــش

 که چون   ماری  دوسر بود و ..  گــزنـده

 بدو گــفتم    کــه  بــغـض  ....  جانـفزائی

 گــشوده    در دلهء افسرده     ....  جـائـی

زغــم ... آهــی نــیآید    ...  بر لــب  مــن

ویا  تک..  ناله ای  .. از غــم.... صــدائی

هـمی  گــفـتم ... بر او از ســینه ء ریــش

حـکایتــها   ز رنـج  و  ...غـصهء  خویـش

بدوگفتم هرآن .. در ســــینه... میــسوخت

کــه تا بــینـــم  .. چـه آیــد عـاقـبت پـیش؟!

به زاری  دیــده ام  .. بــاریـد  چــون ابــر

تو گــوئی بوده بر ...   خـاموشیــم   جــبر

دگــر  میــلی  .. به  خــاموشی ...  نـدیـدم

که  بر جـان  آمــدم .. از  اینهمه   صــــبر

لـبم    را   بهــر...   گــفـتن ها     گـــشودم

زبانم را ...  دگــــر مــــالـک ...  نـــبودم

لبــــم بــر  دل  ... دلــم  از  فــرط  انـــدوه

سخــنها  گـفت .... ومـــن   زاری  نــمودم

نـــمی دیدم.....چــو..  یک   بیـــگانه  آنـجا

نــــیآمد ... بـــر  لـــبم    ا ز  گــفته   پـروا

ســـخنها    گـــفتـم   از دل      با  دل  ء آب

چـــــو دانــستـم  ...  نـگـردد ســینه رسـوا

نـــمیدانـم   چـه ســان   روزم    گـذر  کـرد

مــرا   تاریکــی و ظلــمت      خــبر   کـرد

دلء  دنـــیا نــــشد   ...  غــافل    ز کـارش

لــــباسء  روشـــنی  از  تن    بـــدر  کـرد

اگــرچه   روز خــود   کردم      فـرامـوش

ولی  این  سـینه   شد...آرام   و    خـامـوش

ز سنـــگینیء آن   بـار  غــــم و  درد

نمــی دیـدم نــشانی... بر دل و  دوش

 نــگه  کــردم  بـه روز خــود  زآغـاز

عــیان شــد  بر دلـم  (مـعنـای  آن راز)!

کـه آن  آب روان  ایـــن   رود  جـاری

نـــگوید حــرف تـــودر هــر  دیــاری

نـــسازد  نـام تو .. رســــوا    بــدنیـــا

نگـــردد بر دلـــت ... مانـــند  خــاری

که این آب روان،انسان، نباشد

که از بهـردلــت  دشــمــن ..  تــراشــد

به رخ  هـــردم   نیــــآرد  گــفته هایـت

کــه قــلـبت رابه زخمی نــوخــراشـد!!

ز ســــوی اوهــــمیـشه      درامـانــی

کــه او بـــهتــر بّــــود از یــارجــانـی

ز یـــاران در  دم    قـــهر و  جــدائــی

تـــو نتـــوانی  دمـی  ایـمن  ... بـمانی!!!

ولــــی آب روان ..  قـــلبــت  گــشاید

مـــیان  صــحــبتت هـــرگز   نیـــــآید

گــــذارد ســــینه را    خـالـــی نـمائی

تــــرا   آســوده  از غــم    مــینـمایـد

*(چو آبی  راز دار سینه ات گـشت)*

*(چو گفتی حرف دل بــشنید و بگذشت!!!)*

*(نگــــوید  حـــرف قلـــبت را دگربار)

*(چو راهی شد به هر کوی و به هردشت!!!)

 نبــاشد هــمچو؛  انسان  ؛ پســت و  بـدخـو!!!

نــــمی ســـازد تــرا    شــرمـنده  در رو!

چو ؛ انسان؛ شــادی ازرنـجـت   نـــدارد

* نبــاشد  پــشت سر  نامــرد و بـد گـو !!! *

* نبــاشد  پــشت سر  نامــرد و بـد گـو !!! *

فــرزانه شـــیدا

شنبه دیماه 1362

Heart of the Narrows Zion

سایت ا شعا ر:  فـرزانه شـیدا

http://fsheida.blogsky.com

http://fsheida.persianblog.ir

دیوان شعر فرزانه شیدا به مدیریت به  خانم شیوا..مااااهیپچ:

www.fsheidaaa.blogfa.com