*آ خرین راه*

*آ خرین راه* بسیار آرام آمدم ....شاید.. حتی.. پاورچین   آنقدر آرام که سایه ام نیز   احتیاط میکرد... مبادا... ..آه..!!!    گذر ازاین کوچه ها... اما...   آنــگونـه کــه مــی پنــداشتم   آسـان نبــود   می ترســـیدم   از دیــدن ودیــده شدن   از دوبــاره ... بر لبــی بودن   در نـــگاهــی جــستجو شــدن   وباز دلشــکسته پـای پـس کشیـدن ورفـتن   آرام ...آرامــتر از...صـــدای قـــلبم   آرامتـر از طپش های درون سینه ام حتی   آرامـــتر آمــدم   وهــمینگونه آرام نیــز ...خـواهم رفــت   مـــرا... دیــگر نـــخواهــی دیــد   کــلامـی زمـن دیگر... نـخواهـی شـــنید   وشـــا یــد گاه قـــلم   بـاز بـــگرید... ونــاله ای برخـــیزد   ازســـوزش نـوک قـــلم... بــر واژه های.. دلشـــکسته ام   و از اشـــکهای دردآگـــین شــبانه ام ...ردپــائی بــماند در * شــعرم   * در آغــوش تـــنهائی   * در آشـــیانه شـــعر   * در آغـــوش شـــعر   یا * درکـــوچــه بــاغ هــای تـــرانــه ام   و * در کنج خلوت شعرم   عطر... دلتنـــگی بپــاشـــد   دیگر آرام خواهم گرفت..اگرچه بغض در گلــو   آه در ســـینه... تـــنهای تــنها   در دلشـــکستگی ی* شـــیداوش روحـــم   که در هــزاربــاره گی زنــدگیــم...   شـــکست ...آری شـــکست....   بــی هــیچ گنــاهی ...امـــا   امــا...زیــن پــس.. مــرا نخواهـی دیــد   نـه تــو...نــه او...نـه هـــیچکس   تـــعجب نــکن     حـتی اگر تــرا نـیز...صـدا نکـنم...یــا چشــم برتـو ببنـــدم   و خـلــوتم را... زار بگـریم   د یــگر جــز شـــعر... ازمن ...   هیچ نمانده اســت... نه حتی در آشیانه هایم!!!   اما...مــن...هـمیشه در ســکوت مــیروم   مـن آخر ..از بدرود بیـزارم   از خـدا حــافظ گــفتن ها... در رنـجم ...   بـسیار.. آخـرگـفته ام: بـدرود   توان باردیگر گـفتنم نیـست   نـه دیـگر بـاتـو...نـه...دیـگر بـس اســت مـرا!   سـلامی آغـاز نمـی کنم دیـگر   کـه بـدرودی... در پی داشـته بـاشـد   امـا برای تو.... برای او....وبـرای هـمه   در دل هـزار هـزار آرزوی خـوب را ...آرزو میـکنـم   آه... آمـدم ...به آرامـی.... میــروم دگربار... آهســته!   ودیگر نـخواهــم خـواند... حتی زیر لـب :   *هـمسفر ..آهسـته تر.. ازکـنار من گـذر   *راه تــو.. راه من اســت.. بی تـو کـُُویـک هــمسفر   *هـمسفر ایـن راه مـا ..*..راه عـشق است و صـفا   بــردی از یـاد مگر؟....... تـو وفـای عـشق مـا؟   ....این اما شـــعری بـود   در ... روزگــاری... که بایـد فرامـوشـش کنـم   در دوبـاره گـی... شکـستن ...نه... دیـگر نمیخوانم ...   نمی تـوانـم...نمی تـوانـم!!!   زیـن پـس اما...زندگانـیت خـــوش بــاد   که مـیدانـم زین پس ...هــمیشه   هـزار خـاطره را با دل مـی کشـم...با روح مـی برم   و در خـود مــیمـیرم   نمیــگویـمت: بامـید دیـدار ...که دیـداری نـخواهــد بود   نمیـگویـم ونه حتی ...تا بــعد....وآه...   چـه بـی ثــمر بـود ایـن گـذر   چـه پُـر اثـر بـر مـن!   فـقط بـه فـقط ..مـیگویم ترا ...شـاد باشـی وخــوشبخت   کـامـران باشــی و در امـان خـدا   یـادت هـمراه دلـم مـیماند   در راه ... راه ِ رفــتن   یـاد تــو ...تــو .. و حــتی تـــو   1383ف.شیدا