۱-سیمین دانشور:پیشگام زنان نویسنده ی ایران است.مجموعه ی داستان هایش"آتش خاموش-شهری چون بهشت-دربازاروکیل-به کی سلام کنم..."

درونمایه بیشترداستانهای سیمین دانشورشکست است.بااین حال دربعضی داستانهای دیگرش به زندگی اجتماعی،آداب ورسم و..هم می پردازد.

2-گلی ترقی:شخصیت های داستانهای گلی ترقی بیشترآدم های بیمارگونه،

ناامیدوناتوان هستندکه درتنهایی به سرمی برندوازهمه چیزبیم دارند.موجودات سرخورده ای که بااجتماع پیوندی ندارند.

مجموعه ی داستانهای اوعبارتنداز"من چه گواراهستم1348-خاطره های پراکنده-بزرگ بانوی روح من-اتوبوس شمیران وخانه ای درآسمان..."

3-شهرنوش پارسی پور:داستانهای پارسی پوردنیایی رویایی ووهم آلوددارند،افسانه هایی که برای فرارازملال به طبیعت روی می آورند.آنها بارویاهای خویش سرگرم اند.

مجموعه داستانهای اوعبارتنداز"آویزه های بلورومهدخت"

4-مهشیدامیرشاهی:داستانهایش بیشتردرسه زمینه اند:1-درخاطرات کودکی ونوجوانی2-ذهنیات زن3-روابط زن وشوهر.

مجموعه ی داستانهایش عبارتنداز"گرما-بوی پوست لیمو،بوی شیرتازه-باران وتنهایی-ساربی خانم-مه دره وگردراه-بعدازروزآخر"

5-منبروروانی پور:بیشترداستانهای وی دردودهه ی اخیرمنتشرشده اند.داستانهایش توصیف زندگی وسرنوشت زنان ساحل نشین وبیان روحیات واعتقادات آنهاست.

مجموعه ی داستانهای اوعبارتنداز"کنیزو-شب بلند-ترس ولرز-سنگ های شیطان"

 

ادبیات داستانی زنان ایرانی ادبیاتی غم انگیز است.درطول تاریخ زن ایرانی به دلیل موفعیت خانوادگی واجتماعی اش زندگی اندوه باری داشته وحقارت های بسیاردیده است.نویسنده ای که می خواهدسرنوشت همدردان خودراتوصیف کند،چگونه می تواند این واقعیت رانادیده بگیردودرآثارش فضایی روشن وشادی بخش راارائه نماید؟

 

شعرزیبای فروغ فرخزادرابه یادمی آوریم:

 

اگربه خانه ی من آمدی

برای من ای مهربان چراغ بیاور

ویک دریچه که ازآن

به ازدحام کوچه ی خوشبخت بنگرم