امروز من و صبا رفته بودیم نون بخریم.توى صف یه پسربچه ى

 

 ده دوازده ساله ى افغانى هم ایستاده بود.وقتى نوبتش شدو میخواست

 

 نوناشو جمع کنه؛ یه دفعه یه مرد(!)چهل؛چهل و پنج ساله با دستش

 

 محکم به سینه ى پسره زد و گفت: برو گمشو ته صف !

پسر بیچاره یکى دو متر اونطرف تر روى زمین افتاد و مرد فاتحانه

 

 نونارو جمع کرد و رفت ...

پسره با اینکه چشماش پر اشک شده بود گریه نکردو فقط همینجورى

 

 که آروم از زمین بلند میشد تا بره اول صف وایسه؛ زیر لب گفت:

 

 به خدا من توى صف بودم؛به خدا نوبت من بود...

اما بقیه ى مردا(!)هم واسه اینکه نشون بدن توى مردونگى

 

و وطن پرستى از اون مرد اولى چیزى کم ندارن؛ با فحش

 

 و ناسزا و هل دادن؛پسره رو مجبور کردن بره ته صف...تا پسره

 

 خواست چیزى بگه مرد(!) نونوا هم وارد میدون شد و چند تا

 

 فحش زشت نثار پسره کرد؛ بعدشم گفت: برو گمشو ته صف !

 

 اگه صدات در بیاد بهت نون نمیدم ...

بغض گلوى همسرم را گرفته بود

 

؛گلوى من و صبا را هم همینطور.غم بزرگى بر دلهایمان

 

 سنگینى میکرد...من پیشقدم شدم و ساعتى باهم گریستیم ...


(هرکس بدین سراى درآید نانش دهید و از ایمانش مپرسید زیرا

 

آنکس که نزد خدایتعالى به جان ارزد به نان ارزد.)