غیبت همگرایی و عدم هنری بودن جشنواره هاو ضعف مضامین کنگره ها

غیبت همگرایی و عدم هنری بودن جشنواره هاو ضعف مضامین کنگره ها       موضوع:فرهنگی و اجتماعی

شعر و رمان به عنوان بازتاب های   اجتماعی گسترده و به اصطلاح زیر   بنای هنر های شنیداری و دیداری باید   بازتاب وقایع و اتفاقات زمان حال   خویش باشندو این موئلفه ی اولیه را     حتی در شعر بزرگان معاصر نیز نمی توان به وفور یافت/ دنیایی که   به صورت وارونه تمام تبلیغات را اصل بر رخدادهای حقیقی بروز می دهد    / حتی ذهن شفاف یک شاعر و نویسنده را به لذت ها و مطامع گوناگون    جلب می کند/ خوشبختانه بر خلاف کشورهای غربی شاعران در   سطوح پایین جامعه ما از کمترین حقوق مادی و معنوی برخوردار نیستند    و آن هایی هم که دیده می شوند و یا به اصطلاح تابلو ی صدا و سیما   هستند در واقع شاعر دولتی هستند / اگر حافظ و سعدی و حتی    شاملو نیز در وصف زمانه ی خویش توقف می کرد ند دیگر    هیچ نام و نشانی از آینده در دست مخاطب نبود/    متاسفانه تخیل شاعر در حسرت جوایز و انواع تبعیض ها در زمان حال    به بن بست رسیده/ مثل تمام سلایق هنری شعر هم مثل سینما جلوه گاه   عاشق و معشوق های تکراری است/    مضامین اولیه و شاهراه حرکتی هر رشته ی هنری بر خلاف اصول    علمی در هیچ کالبدی نمی گنجد و متاسفانه هنر ما در اسارت شاعران    گذشته و موضوعات سفارشی است/   انگار قرن بیست ویکم روز گار گل و لبخند و می و معشوق زمان    خواجه است که هر که از راه می رسد مویی بلند کرده و    به تکرار مکررات اشتغال می ورزد/ شعر معاصر رهگشا نیست    و اصلا انتظار تحولی هم از او نیست/ رد پای انسان معاصر را   در کجای وزن ها و قافیه ها باید جستجو نمود/   البته با تمامی تحولات جهانی و جهانی شدن این حس همگرایی باید    تقویت شود و از سلطه ی احساس باید کمی رها شد    و به عرفان/ فلسفه/ انسان / فردا/ خدا/ طبیعت/ ازادی   / اقتصاد/ عدالت/ فساد...توجه نمود و باید باور نمود.    شعر بستری اقیانوس وار است که تمام آمال و خواستگاه بشر را    می توان در آن پیاده نمود و حتی به سعادت رسید...

نوشته شده در پنجشنبه 29 فروردین 1387 - 15:22:02 ارسال از ناصر فرزین

 

از وب سایت شعر نو:

 

http://shereno.com/